Unhas letras que expresan dependencia,
unhas verbas que nacen do amor:
Ter perdido os bicos que aportan alegría.
Recuperar os beizos que che enchen o corazón.
Coma outro calquera apreteite nese día,
sentín daquela cada roce das nosas máns.
Choramos coma parvos sempre que te vía.
Desexar que repitas cada bico que me das.
Recoñezo amarte despois deste tempo
en que non te perdín, sen terte.
Sigo sentindo este iskra polo peito
só tendo os teus ollos claros ao verte.
Non necesito enganarme e crerme sen ti.
Non quero non verte sorrir.
Que cando abran os ceos despois de chover,
xuntos, deitados, quereremos amencer.
Que a luz de dous sorrisos
chegue até o infinito, moi lonxe,
que o tempo e o destino
depare por nós o que nos toque vivir,
que eu estarei ocupado, queréndote.
(16.10.2012)
No hay comentarios:
Publicar un comentario